Ευχαριστίες & ανακοίνωση νέας σειράς

Το κείμενο που ακολουθεί συνοδεύει το βιβλίο "Διάδοχοι: Το Δάκρυ της Νεράιδας".

Δεν περιέχει σπόιλερ.

Γράφοντας την ιστορία των Διαδόχων, το πρόβλημά μου δεν ήταν το πώς θα γεμίσω τα βιβλία, αλλά το πώς θα τα περιορίσω. Πολλές ιδέες θάφτηκαν, προτού τρυπήσουν το μυαλό μου και δώσουν αέρα στα πανιά μου, πολλές πτυχές του μαγικού κόσμου καλύφθηκαν με σκοτάδι, για να μην τις εξερευνήσω. Η ιστορία μαζεύτηκε, φιμώθηκε με κάθε δυνατό τρόπο για να χωρέσει σε μια συνοπτική τριλογία που θα μπορούσα να μοιραστώ στο πλαίσιο της ελληνικής εκδοτικής πραγματικότητας. Εξάλλου, δεν πίστευα ότι είχα τη δυνατότητα να διαχειριστώ μια ιστορία μεγαλύτερου μεγέθους, ώσπου έφτασε η στιγμή για τη Νεράιδά μου.

Ήξερα την εξέλιξη της ιστορίας μετά την Πληγή του Δράκου, μα όταν επέστρεψα στον υπολογιστή μου για το δεύτερο βιβλίο, ήταν αδύνατο να βρω τις λέξεις. Οι ίδιοι μου οι χαρακτήρες με πρόδιδαν. Σαν ηθοποιοί που αγανακτούν με το σενάριο και τον σκηνοθέτη, ακόμη και στη φαντασία μου αρνούνταν να κάνουν όσα τους πρόσταζα. Οι σημειώσεις ανοίχτηκαν, οι φίλοι και οι αναγνώστες μου συσπειρώθηκαν, όμως όσο αναλύαμε το πρόβλημα, τόσο ανακάλυπτα την αλήθεια: 1) η Λίνα και ο Ντάνιελ αρνούνταν να συνεργαστούν, γιατί αυτή δεν ήταν η ιστορία τους, 2) ο Αιμίλιος και ο Ροδόλφος δεν ήταν χαρακτήρες που άξιζαν να μείνουν κομπάρσοι.

Ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή. Ή θα τύλιγα ξανά τους Διαδόχους στο κουκούλι τους ή θα το έσπαγα και θα τους άφηνα να πετάξουν όσο πιο ψηλά μπορούσαν. Σε αυτό το καθοριστικό σημείο στράφηκα ξανά στους αναγνώστες μου, δίνοντάς τους μια ιδέα για όσα τους περιμένουν, αν γραφτεί η αληθινή ιστορία αυτού του μαγικού κόσμου. Εκείνοι έριξαν το πρώτο χτύπημα. Το κουκούλι ράγισε. Η Νεράιδα ήρθε να μαζέψει τους θησαυρούς που είχε κρύψει ο Δράκος μου στα βάθη της σπηλιάς του και ο κόσμος των Διαδόχων φωτίστηκε μέχρι τις πιο απόκρυφες και ζοφερές γωνιές του.

Στο διάστημα ανάμεσα στην κυκλοφορία των δύο βιβλίων στήθηκε ο κορμός δύο σειρών. Οι Διάδοχοι και οι Άρχοντες (prequel) θα σταθούν ανεξάρτητα και ταυτόχρονα θα συμπληρώσουν η μία την άλλη, αφήνοντας τους αναγνώστες να επιλέξουν το πόσο θέλουν να βυθιστούν και να γνωριστούν με τον κόσμο των εννέα μαγικών φυλών. Περισσότερα για αυτά όμως θα πούμε εν καιρώ.

Έτσι λοιπόν, το πρώτο μου μεγάλο ευχαριστώ ανήκει στους αναγνώστες-φίλους-πειραματόζωά μου που βρέθηκαν δίπλα μου σε αυτό το διάστημα: Ειρήνη Βερβερίδου, Ράνια Ταλαδιανού, Νίκο Καρδαμπίκη, Εύη Ντημητρόβα, Γεωργία Αντωνιάδου, Σοφία Προφαντοπούλου, σας ευχαριστώ για τις ατελείωτες συζητήσεις μας. Πάντα κρατάτε τη φλόγα μου αναμμένη.

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου την Αγγελίνα Παπαδημητρίου (τη Σαλαλά μας), φίλη, συνάδελφο (ούτε ξέρω σε πόσα πράγματα συνεργαζόμαστε πλέον) και επιμελήτρια αυτού του βιβλίου, που είναι πάντα στο πλευρό μου και με βοηθά να ξεμπλέξω το κουβάρι που έχω στο μυαλό μου. Συγγνώμη αν σε βασάνισα.

Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ χρωστάω στην Εύη Φρυγανά, συγγραφέα, φίλη και συνδιαχειρίστρια στο Moonlight Tales, γιατί με ανάγκασε να επαναπροσδιορίσω πολλά και να αντιμετωπίσω τα λάθη μου (αφού ξεπέρασα την κρίση ταυτότητας που μου προκάλεσες).

Αρκετά ευχαριστώ, για διαφορετικά πράγματα, οφείλω στον Βασίλη Ιωαννίδη. Μεταξύ αυτών το ότι ήσουν δίπλα μου, όποτε χρειαζόμουν τις εξειδικευμένες γνώσεις σου –πονάω και μόνο που θυμάμαι την επίδειξη πολεμικών τεχνών. Είναι στιγμές που σκέφτομαι ότι το σύμπαν σε έστειλε στη ζωή μου για να γραφτεί αυτή η ιστορία όπως ακριβώς την ήθελα.

Ευχαριστώ ειλικρινά όλους τους φίλους μου, που για εσάς πάντα το «γράφω» επαρκούσε ως απάντηση στις προσκλήσεις σας και δε μου κρατήσατε κακία για όσες φορές απομονώθηκα στο σπίτι μου ή πετούσα στον κόσμο μου (αν γράψω τα ονόματά σας δε θα τελειώσει ποτέ αυτό το κείμενο).

Ένα τεράστιο και θερμό ευχαριστώ οφείλω στις Εκδόσεις Πηγή, γιατί από την πρώτη στιγμή που πέρασα την πόρτα τους με στήριξαν περισσότερο από όσο τολμούσα να φανταστώ και υπήρξαν κάτι παραπάνω από ένα απλό εκδοτικό σπίτι. Θα μου επιτρέψετε από όλη την ομάδα να ξεχωρίσω την αδυναμία μου, τον εκδότη και σύμβουλο έκδοσής μου, Μηνά Παπαγεωργίου. Σε ευχαριστώ που πιστεύεις σε εμένα, ακόμη και όταν σου δυσκολεύω τη ζωή.

Μα τη μεγαλύτερη και ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου θέλω να στείλω σε όλους εσάς, τους αναγνώστες αυτής της ιστορίας, στους οποίους αφιερώνω αυτό το βιβλίο, για όλη την αγάπη, τον ενθουσιασμό, την υποστήριξη και την υπομονή που μου δείξατε. Μετά την Πληγή του Δράκου, γνώρισα τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, με τους οποίους υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ίσως αδύνατο να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα, είτε από κοντά είτε από ένα μήνυμα. Με κρατήσατε δυνατή στις πιο δύσκολες στιγμές μου. Κάποιους από εσάς έχω τη χαρά να σας αποκαλώ πλέον φίλους, μα ακόμη και όσους δεν είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω πιο βαθιά ή να διατηρήσουμε επαφή, σας φυλώ στην καρδιά μου και σας ευχαριστώ τον καθέναν προσωπικά, γιατί κάνατε το κάθε λεπτό που αφιερώθηκε στη δημιουργία των Διαδόχων να αξίζει. Εύχομαι ολόψυχα να απολαύσατε αυτό το ταξίδι και όσα θα ακολουθήσουν.

Με αγάπη,

Μαρία Μουστοπούλου